Službena i javna upotreba jezika nacionalne manjine je najvažniji izraz prihvatanja nacionalne manjine kao kolektiviteta od strane države. Zato obim i naèin obezbedjenja službene i javne upotrebe jezika nacionalne manjine na odredjenoj geografskoj teritoriji odnosno u odredjenoj administrativnoj jedinici je ustvari merilo stepena postignute demokratiènosti državne vlasti. U cilju da se u buduæem zakonu o službenoj i javnoj upotrebi srpskohrvatskog i jezika narodnosti obezbede adekvatna prava nacionalnim manjinama, a posebno malim nacionalnim manjinama kao što je i madjarska, treba obezbediti sledeæe:

- da se i u zakonu utvrdi opšte pravilo o slobodnoj upotrebi jezika nacionalne manjine u svim oblastima javnog i privatnog života;

- da se nazivi mesta naznaèe i u obliku koji se koristi u jeziku nacionalne manjine, da službeni natpisi budu dvo- ili višejezièni a da se zakoni i naredbe mesnih organa vlasti objave i na jeziku nacionalne manjine;

- da se pripadnicima nacionalnih manjina omoguæi korišæenje svog jezika u kontaktima sa vlastima i u toku sudskog postupka, podnošenje molbi i zahteva na maternjem jeziku, kao i da se priznaje pravna valjanost privatnih isprava, bez naknade materijalnih troškova.